فه‌زڵه‌كانی ته‌وحید

] kurdish – كوردی – كردي [

موحه‌مه‌د بن ئیبراهیم ئه‌لتوه‌یجری

وه‌رگێڕانی: ده‌سته‌ی به‌شی زمانی كوردی له‌ ماڵپه‌ڕی ئیسلام هاوس

پێداچونه‌وه‌ی: پشتیوان سابیر عه‌زیز

2013 - 1434

فضائل التوحيد

« باللغة الكردية »

محمد بن إبراهيم التويجري

ترجمة: فريق قسم اللغة الكردية بموقع دار الإسلام

مراجعة: بشتيوان صابر عزيز

2013 - 1434

فه‌زڵه‌كانی ته‌وحید

١- خوای گه‌وره‌ ده‌فه‌رموێت: ( وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَىٰ فِي الظُّلُمَاتِ أَنْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ) ]الأنبياء:٨٧ [

واته‌: وه‌(باسی) زه‌ننون (یونس بکه‌ که‌ پێغه‌مبه‌ری خه‌ڵکی نه‌ینه‌وا بوو) کاتێ ڕۆیشت به‌ توڕه‌یی (گه‌له‌که‌ی به‌جێ هێشت) وای ده‌زانی ئێمه‌ ته‌نگانه‌ی به‌سه‌ردا ناهێنین جا له‌ تاریکیه‌کاندا (تاریکی شه‌و و ده‌ریا و ناوسکی نه‌هه‌نگ) هاواری کرد (ئه‌ی په‌روه‌ردگار) به‌ڕاستی هیچ په‌رستراوێك نی یه‌ جگه‌ له‌ تۆ پاکی و بێگه‌ردی بۆ تۆیه،‌ بێگومان من له‌ سته‌مکاران بووم.

2- خوای گه‌وره‌ ده‌فه‌رموێت: (إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ (٣٠) نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ ۖ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنْفُسُكُمْ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ (٣١) نُزُلًا مِنْ غَفُورٍ رَحِيمٍ) ]فصلت :٣٠ - ٣٢[.

واته‌: به‌ڕاستی ئه‌وانه‌ی ووتیان خوا په‌روه‌ردگارمانه‌و له‌پاشان به‌ ڕێك وڕاستی (له‌سه‌ر ئایین) به‌رده‌وام بوون، فریشته‌کان پۆل پۆل دێنه‌ لایان (کاتی مردن یان زیندوو بوونه‌وه‌) (پێیان ده‌ڵێن) : مه‌ترسن و خه‌فه‌ت مه‌خۆن وه‌ مژده‌بێ لێتان به‌و به‌هه‌شته‌ی که‌ به‌ڵێنتان پێ درابوو(٣٠) ئێمه‌ له‌ژیانی دنیا و له‌ ڕۆژی دواییدا دۆستی ئێوه‌ین وه‌ له‌و (به‌هه‌شته‌دا) هه‌رچی حه‌زی لێ بکه‌ن بۆتان ئاماده‌یه‌ وه‌ هه‌رچی داوا بکه‌ن له‌وێدا له‌ خزمه‌تتاندایه‌ (٣١) ڕێز لێنان و میوانداریه‌ له‌لایه‌ن خوای لێبورده‌ی میهره‌بانه‌وه‌.(ته‌فسیری پوخته‌ی قورئان).

3- وعن عبادة بن الصامت رضي الله عنه قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم : « مَنْ شَهِدَ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا الله وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ وَأَنَّ عِيسَى عَبْدُ الله وَرَسُولُهُ وَكَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَى مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِنْهُ وَالْجَنَّةُ حَقٌّ وَالنَّارُ حَقٌّ أَدْخَلَهُ الله الْجَنَّةَ عَلَى مَا كَانَ مِنَ الْعَمَلِ ». متفق عليه.

واته‌: (هه‌ركه‌س شایه‌تی بدات كه‌ هیچ په‌رستراوێكی به‌هه‌ق نییه‌ جگه‌ له ‌(الله) و موحه‌مه‌دیش به‌نده‌و ڕه‌وانه‌كراوی خوایه‌، وه‌ شاهیدی بدات كه‌‌ عیسا (سه‌لامی خوای لی بێت) به‌نده‌ی خوا و له‌لایه‌ن په‌روه‌ردگاره‌وه‌‌ ڕۆحی به‌به‌ردا كراوه،‌ ووشه‌یه‌كی پیرۆزی ئه‌وه‌ كه‌ به‌خشی به‌ مه‌ریه‌م، وه‌ به‌هه‌شت ڕاسته و‌، ئاگر ڕاسته‌، خوای گه‌وره‌ ده‌یخاته‌ به‌هه‌شته‌وه‌ به‌ هۆی ئه‌و كردوه‌یه‌ی له‌سه‌ری بووه‌ ).

4- وعن أبي هريرة رضي الله عنه قال:َ قُلْتُ يَا رَسُولَ الله: مَنْ أَسْعَدُ النَّاسِ بِشَفَاعَتِكَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ؟ فَقَالَ : « لَقَدْ ظَنَنْتُ يَا أَبَا هُرَيْرَةَ أَنْ لَا يَسْأَلَنِي عَنْ هَذَا الْحَدِيثِ أَحَدٌ أَوَّلُ مِنْكَ لِمَا رَأَيْتُ مِنْ حِرْصِكَ عَلَى الْحَدِيثِ أَسْعَدُ النَّاسِ بِشَفَاعَتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَنْ قَالَ لَا إِلَهَ إِلَّا الله خَالِصًا مِنْ قِبَلِ نَفْسِهِ ». أخرجه البخاري.

واته‌: له‌ ئه‌بو هوره‌یره‌وه‌ خوا لێی ڕازی بێت فه‌رمووی : ووتم ئه‌ی پغه‌مبه‌ری خوا: كێ به‌خته‌وه‌رین كه‌سه‌ به‌ شه‌فاعه‌تت له‌ ڕۆژی قیامه‌تدا؟ فه‌رموی: " گومانم وا بوو ئه‌ی ئه‌بو هوره‌یره‌ كه‌وا هیچ كه‌سێك له‌ پێش تۆ ئه‌م پرسیاره‌م لێ ناكات، چونكه‌ بینیم تۆ زۆر سوور بویت له‌سه‌ر ئه‌م فه‌رمووده‌یه. ‌به‌خته‌وه‌ترین كه‌س‌ به‌ شه‌فاعه‌تم له‌ ڕۆژی قیامه‌تدا ئه‌و كه‌سه‌یه‌ كه‌ به‌ ڕاستی وئیخلاصه‌وه‌ له‌ ناخی دڵیه‌وه‌ بڵێیت لا اله الا الله.